Το κανίς ανήκει στην FCI Group 9 Αν και υπάρχει κάποια συζήτηση σχετικά με το πού προέρχεται αυτή η φυλή, η FCI υποθέτει τώρα γενικά ότι η χώρα προέλευσής της είναι η Γαλλία, καθώς εκεί απέκτησε τα σημερινά της χαρακτηριστικά.
κανίς
Χωρίζονται σε τέσσερεις διαφορετικές ράτσες, τα οποία χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μεγέθη:
- Τυπικό κανίς, που ονομάζεται επίσης king poodle, με ύψος ώμων 45 – 58 cm.
- Μικρό κανίς με ύψος ώμου 35 – 45 cm. Του πιστώνεται η καλύτερη υγεία και από τις τέσσερις γροθιές.
- Μινιατούρα κανίς με ύψος ώμου 28 – 35 cm. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές τη δεκαετία του 1950.
- Παιχνίδι κανίς με ύψος ώμων μικρότερο από 28 cm.
Κανίς:Εδώ θα βρείτε τις πιο σημαντικές πληροφορίες
Μέγεθος κανίς
Σύμφωνα με τα τρέχοντα πρότυπα φυλής, το ιδανικό ύψος για το Toy Poodle είναι 25 εκατοστά, αλλά τα περισσότερα σκυλιά επίδειξης έχουν ύψος περίπου 20 εκατοστά. Έχουν γίνει προσπάθειες σε ορισμένα μέρη να εκτραφούν ακόμη μικρότερα δείγματα, γνωστά ως κανίς φλιτζάνι τσαγιού. Ωστόσο, με τα προβλήματα που εμφανίζονται πάντα σε πολύ μικρά σκυλιά, ειδικά κατά τη γέννηση, αυτά τα φλιτζάνια τσαγιού κανίς δεν έχουν βρει τα προς το ζην στο Πρότυπο λόγω της ακραίας ευπάθειας τους.
Η γουνα του κανίς είναι σφιχτη και πυκνη με τα σγουρά μαλλιά τυπικο του κανίς. Ωστόσο, μετά το κούρεμα, γίνεται διάκριση μεταξύ του μάλλινο κανίς, του οποίου η γούνα έχει τις παραπάνω ιδιότητες, και του κανίς με κορδόνι, του οποίου η γούνα έχει επίσης αυτές τις ιδιότητες, αλλά και τα χαρακτηριστικά κορδόνια του ίδιου μήκους έχουν μήκος τουλάχιστον 20 cm.
Στην Ευρώπη, σκυλιά νερού με δασύτριχα παλτά βρέθηκαν ήδη από την προχριστιανική εποχή και κουρεύονταν με διάφορους τρόπους. Με την πάροδο του χρόνου, οι μεμονωμένες φυλές που είναι γνωστές σήμερα αναπτύχθηκαν από αυτό. Τα κανίς μπορούν να βρεθούν σε έργα τέχνης ήδη από τον 15ο αιώνα. Η πραγματική χώρα καταγωγής του κανίς μπορεί να ήταν η Γερμανία, από όπου πιθανότατα μεταφέρθηκαν στη Γαλλία από στρατιώτες.
Εκεί όμως αναπτύχθηκαν περαιτέρω στη σημερινή, σύγχρονη μορφή τους. Εκπαιδεύτηκαν να ανασύρουν πτηνά θηραμάτων από το νερό, κάτι που τους χάρισε το όνομα «Caniche» στη Γαλλία, που προέρχεται από τον όρο «Chien canard – duck dog».
Χαρακτήρας κανίς
Η εξυπνάδα και η εντυπωσιακή εμφάνισή τους τους έκαναν αγαπημένους στο τσίρκο, όπου εκπαιδεύονται από σόουμεν να γίνουν καλλιτέχνες για περίπου εκατό χρόνια. Χρησιμοποιούνταν επίσης εντατικά για το κυνήγι τρούφας. Ενώ το τυπικό κανίς πιστεύεται ότι είναι η παλαιότερη ράτσα κανίς, το πιο συνηθισμένο είναι το παιχνίδι και τα μινιατούρα κανίς που εμφανίστηκαν αργότερα.
Ήταν ευκολότερο να συντηρηθούν και κατανάλωναν λιγότερο φαγητό στο σπίτι και στα τσίρκα. Τον 17ο και τον 18ο αιώνα, το κανίς μετατράπηκε σε κακομαθημένο σκύλο ανάμεσα στους ευρωπαίους ευγενείς, ειδικά στη Γαλλία, και σε υψηλόβαθμες προσωπικότητες. Εκεί, ζητήθηκαν όλο και μικρότερα δείγματα, γεγονός που οδήγησε σε αυξημένη αναπαραγωγή νάνων και κανίς παιχνιδιών.
Ο Albert Dürer απαθανάτισε μινιατούρες κανίς σαν αυτό σε πίνακες γύρω στο 1500, όπως και ο Ισπανός ζωγράφος Γκόγια προς τα τέλη του 18ου αιώνα. Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 του περασμένου αιώνα, η δημοτικότητα και η αντίστοιχη επιλογή ήταν τόσο μεγάλη που εμφανίστηκαν αναπόφευκτα γενετικά προβλήματα, τα οποία έχουν πλέον εκλείψει σε μεγάλο βαθμό.
Γούνα & Ψαλίδα
Όλα τα κανίς έχουν το πλεονέκτημα ότι το τρίχωμα τους δεν αλλάζει, αλλά πάντα μεγαλώνει ξανά, κάτι που όμως καθιστά απαραίτητο τον τακτικό περιποίηση και το κούρεμα. Γίνονται προσπάθειες να διατηρηθεί η γούνα γύρω από τα όργανα όσο το δυνατόν πιο πυκνή προκειμένου να επιτευχθεί η βέλτιστη προστασία από το κρύο και την υγρασία.
Η υπόλοιπη γούνα ξυρίστηκε για να γίνει ευκολότερος ο καλλωπισμός. Δυστυχώς, αυτό οδήγησε επίσης σε μερικές φορές κακούς «στολισμούς» όταν, για παράδειγμα, μοτίβα λουλουδιών, μονογράμματα ή ακόμα και οικογενειακές κορυφές ξυρίστηκαν από το τρίχωμα του σκύλου.
Τα ζώα έπρεπε επίσης να αντέξουν γένια και ακόμη και χτενίσματα παρόμοια με αυτά των ερωμένων τους. Στις σημερινές εκθέσεις επιτρέπονται μόνο δύο είδη κουρέματος, το λεγόμενο ηπειρωτικό κούρεμα με μπάλες μαλλιών (pompom) και το αγγλικό κλιπ σέλας, όπου διατηρείται όλο το μήκος των μαλλιών και στις δύο περιπτώσεις. Γι’ αυτό οι περισσότεροι ιδιοκτήτες προτιμούν να κόβουν τα σκυλιά τους σε ρείθρο ή ολλανδικό κλιπ, το οποίο είναι πιο εύκολο στη φροντίδα λόγω της πιο κοντής τρίχας. Η γούνα με κορδόνι μπορεί επίσης να βρεθεί πιο συχνά σήμερα.
Διαβάστε επίσης :
