“Kazoku-Neko” – αυτό είναι το ιαπωνικό όνομα του ιαπωνικού Bobtail. Σε μετάφραση, σημαίνει «οικογενειακή γάτα» και περιγράφει έτσι το εξαιρετικό χαρακτηριστικό της γενεαλογικής γάτας: Είναι φιλική, έξυπνη και του αρέσει να βρίσκεται στην παρέα των ανθρώπων της. Στη χώρα προέλευσής του, εκτιμάται επίσης ως γούρι. Από το κοινωνικό ζώο λείπει μόνο ένα πράγμα: η τυπική μακριά γατούλα. Ωστόσο, αυτό έχει διαφορετικό υπόβαθρο από ό,τι, για παράδειγμα, με το Manx. Μάθετε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τον αξιαγάπητο Ασιάτη!
Japanese Bobtail: Χαρακτήρας
Το “bobtail” είναι ένα ζώο με “bobbed tail”, δηλαδή κοντή ουρά. Το Bobtail είναι πολύ γνωστό ως σκύλος – αλλά υπάρχουν και βελούδινα πόδια με αυτό το χαρακτηριστικό. Το ιαπωνικό Bobtail είναι μια ειρηνική, κοινωνική, με λίγα λόγια: μια ωραία γάτα. Ενσωματώνεται αρμονικά σε ένα νοικοκυριό και συμμετέχει τόσο ενεργά στην οικογενειακή ζωή που θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν γνωρίζει ότι η ίδια δεν είναι στην πραγματικότητα άνθρωπος. Χάρη στην ισορροπία της, δεν αναστατώνεται εύκολα με τίποτα. Συναντά νέους ανθρώπους και πράγματα με ενδιαφέρον και περιέργεια.
Το ιαπωνικό Bobtail έχει χαμηλό ένστικτο κίνησης σύμφωνα με τα πρότυπα της γάτας και επομένως είναι κατάλληλο και ως κατοικίδιο σε μικρότερες συνθήκες διαβίωσης. Προϋπόθεση όμως είναι η δυνατότητα να αποσυρθούν σε ξεχωριστό δωμάτιο αν χρειαστεί. Όπως όλες οι γάτες, το ιαπωνικό Bobtail δεν πρέπει να διατηρείται ως μοναχική γάτα. Ως γάτα-εταίρο, θα πρέπει ιδανικά να της δώσετε έναν ομοειδή με παρόμοιο χαρακτήρα για την παρέα. Τα σκυλιά συνήθως αγνοούνται ευγενικά από αυτήν.
Τροφες για το κατοικίδιο σου στην καλύτερη τιμή; και με λίγα έως καθόλου μεταφορικά; Δες εδώ
Διαβάστε επίσης : σημάδια που δείχνουν ότι η γάτα σας θέλει να παίζει συνεχώς
Ακόμα κι αν δεν έχει την τάση να περιπλανιέται εκρηκτικά, το Γιαπωνέζικο Bobtail σας χρειάζεται επαρκή αναρρίχηση και κρυψώνες καθώς και προτάσεις για να παίξετε μαζί. Στις έξυπνες γούνινες μύτες αρέσουν ιδιαίτερα οι δραστηριότητες που απαιτούν εγκέφαλο, για παράδειγμα τα προκλητικά παιχνίδια. Η γάτα με κούτσουρα μαθαίνει ακόμη και μικρά κόλπα και ανακτάται γρήγορα.
Οι ανάγκες επικοινωνίας και προσοχής του κοινωνικού Ιάπωνα Bobtail είναι μεγάλες: Οι γενεαλογικές γάτες θεωρούνται εξαιρετικά ομιλητικές και ενθουσιώδεις.
Εάν έχετε ένα ιαπωνικό Bobtail, θα πρέπει να φροντίσετε να μην αφήνετε ποτέ τη γάτα σας μόνη της για πολύ, παρά το γεγονός ότι υπάρχει μια δεύτερη γάτα, λόγω της ανθρώπινης σχέσης της – διαφορετικά, θα εκφράσει τη δυσαρέσκειά της δυνατά. Σε ένα μόνο νοικοκυριό με έναν ιδιοκτήτη που απουσίαζε τακτικά, το ιαπωνικό Bobtail θα ήταν εκτός τόπου. Ταιριάζει πολύ καλύτερα σε μια οικογένεια όπου ένα μέλος είναι πάντα στο σπίτι. Αποδεικνύεται επίσης ιδανική συγκάτοικος για δραστήριους ηλικιωμένους που έχουν αρκετό χρόνο να παίξουν μαζί της.
Διατήρηση και φροντίδα του ιαπωνικού Bobtail
Το ιαπωνικό Bobtail ξεχωρίζει λόγω της στιβαρής υγείας του. Δεν υπάρχουν γνωστές κληρονομικές ασθένειες που οφείλονται στην τυπική κοντή ουρά της φυλής. Η φροντίδα τους αποδεικνύεται απλή: ανάλογα με το αν έχετε δείγμα με μακρυμάλλη ή κοντό τρίχωμα, μπορεί να χρειαστεί πιο συχνό βούρτσισμα.
Η ιαπωνική γάτα με κοντή ουρά αποδεικνύεται επίσης μη απαιτητική όσον αφορά το μπολ: Βασιστείτε σε τρόφιμα υψηλής ποιότητας με υψηλή περιεκτικότητα σε κρέας και λίγα λιπαρά, ζάχαρη και δημητριακά. Ωστόσο, προσέξτε να μην αφήσετε το Γιαπωνέζικο Bobtail σας να παχύνει – επειδή είναι λιγότερο δραστήριοι συνολικά από άλλες ράτσες, οι ενεργειακές τους ανάγκες είναι χαμηλότερες.
Το προσδόκιμο ζωής της γενεαλογικής γάτας είναι μεταξύ δώδεκα και 16 ετών, η απόκτηση κοστίζει μεταξύ 800 και 1.200 ευρώ.
Χρώματα του ιαπωνικού Bobtail
Το ιαπωνικό Bobtail παρουσιάζεται ως μια πολύχρωμη ράτσα: υπάρχουν όλα τα χρώματα του τριχώματος, σύμφωνα με τα πρότυπα της φυλής όλα επιτρέπονται εκτός από λιλά, σοκολάτα ή κανέλα και σημείο χρώματος. Το βασικό χρώμα του ιαπωνικού Bobtail είναι κυρίως λευκό με άλλες χρωματιστές περιοχές, κυρίως κόκκινο ή μαύρο.
Τα τρίχρωμα δείγματα είναι ιδιαίτερα δημοφιλή: στην οπτική ως «γούνινη γάτα» (ιαπωνικά: mike-Neko), θεωρούνται «τυχερή γάτα». Στην πραγματικότητα, η μηχανική γάτα που κυματίζει στην είσοδο των ασιατικών εστιατορίων και καταστημάτων, για παράδειγμα, είναι διαμορφωμένη σύμφωνα με ένα ιαπωνικό bobtail.
Το ιαπωνικό Bobtail έρχεται σε μακριές και κοντές εκδόσεις μαλλιών. Και στα δύο μήκη μαλλιών, το ιαπωνικό bobcat δεν είναι επιρρεπές σε υπερβολική πτώση.
Η ιστορία του ιαπωνικού Bobtail
Σύμφωνα με έναν ιαπωνικό μύθο, μια γάτα κοιμήθηκε κάποτε πολύ κοντά στη φωτιά, με αποτέλεσμα να καεί η ουρά της. Το ζώο έτρεξε πανικόβλητο και έκανε όλη την περιοχή σε ερείπια. Ο Τέννο –ο Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας– ήταν κατανοητό αγανακτισμένος και, ως τιμωρία, διέταξε να δέσουν όλες οι ουρές των γατών.
Ωστόσο, αυτή η ιστορία δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα: Σε παλαιότερες εποχές στην Κίνα και την Ιαπωνία, οι γάτες εκτελούσαν το σημαντικό καθήκον να διατηρούν τα θερμοκήπια στα οποία εκτρέφονταν οι μεταξοσκώληκες απαλλαγμένα από τρωκτικά και πουλιά. Οι γάτες συχνά προκαλούσαν υλικές ζημιές με τις ουρές τους και οι χτυπημένοι ιστοί της κάμπιας δεν μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή μεταξιού. Η ρεαλιστική, αλλά κάθε άλλο παρά η φιλική προς τα ζώα λύση εκείνη την εποχή, συνίστατο στην ελλιμενοποίηση της ουράς της γάτας.
Ωστόσο, οι γάτες με κοντή ουρά ή χωρίς ουρά εμφανίζονται ξανά και ξανά λόγω φυσικών γονιδιακών μεταλλάξεων. Τέτοια δείγματα με φυσική κοντή ουρά ήταν πολύτιμα και επομένως αποκλειστικά και πολυπόθητα διπλωματικά δώρα στους αριστοκρατικούς κύκλους. Έχουν τεκμηριωθεί σε αντικείμενα τέχνης στην Ασία από τον 6ο αιώνα.
Στην Ιαπωνία, αναγνωρίστηκε ότι η αναπαραγωγή γατών με κοντή ουρά είναι δυνατή. Δεδομένου ότι το γονίδιο που ευθύνεται για τις κούτσουρες ουρές κληρονομείται υπολειπόμενα, και οι δύο γονείς πρέπει να έχουν κοντή ουρά. Αφού οι ιαπωνικές αρχές είχαν αποφασίσει το 1602 να απελευθερώσουν όλα τα βελούδινα πόδια που προηγουμένως προορίζονταν για τους ευγενείς, η κοντή ουρά γάτα έγινε «γάτα του δρόμου» και συνέχισε να αναπαράγεται άγρια.
Η γάτα με την μουτζούρα αναφέρθηκε σε ένα οδοιπορικό από τον ερευνητή Ένγκελμπερτ Κάμπφερ από το 1700 περίπου: Ο Γερμανός παρατήρησε με έκπληξη ακόμη και τότε ότι η εντυπωσιακή γάτα προτιμούσε να τη μεταφέρουν και να τη χαϊδεύουν παρά να κυνηγούν ποντίκια – από την οπτική του μια πραγματική περιέργεια.
Στη δεκαετία του 1960, Αμερικανοί στρατιώτες που στάθμευαν στην Ιαπωνία αντιλήφθηκαν τις γάτες bobtail. Προς το τέλος της δεκαετίας, η κτηνοτρόφος Elizabeth Freret μπόρεσε να εισάγει τα τρία πρώτα δείγματα στις ΗΠΑ. Το ιαπωνικό Bobtail αναγνωρίζεται από την American Cat Fanciers’ Association (CFA) από το 1965 και από το FIFe (Fédération Internationale Féline) από το 1990.
Παρεμπιπτόντως, διαφορετικά γονίδια είναι υπεύθυνα για το «σχήμα ουράς» του ιαπωνικού Bobtail από ό,τι, για παράδειγμα, του Manx. Ενώ μια περιορισμένη δεξαμενή γονιδίων ευνόησε ουσιαστικά την εγκαθίδρυση της μετάλλαξης σε αυτήν τη γάτα, η συστηματική αναπαραγωγή ήταν το επίκεντρο στην Ιαπωνία, στην οποία επεξεργάστηκε τη χαρακτηριστική «κοντύτερη ουρά». Σε αντίθεση με τους Manx, ωστόσο, η εν λόγω μετάλλαξη δεν έχει καμία επίδραση στον σκελετό.
Στη Γερμανία, η ιαπωνική γάτα με ουρά είναι σχετικά άγνωστη.
Ιδιαιτερότητες του ιαπωνικού Bobtail
Σε αντίθεση με το γενετικά χωρίς ουρά Manx, το ιαπωνικό Bobtail έχει μια ουρά που μπορεί να είναι κυρτή ή τσακισμένη. Το ακριβές σχήμα της ουράς είναι μοναδικό για κάθε ζώο ξεχωριστά. Το μήκος της “ξετυλιγμένης” ουράς είναι δέκα έως 13 εκατοστά, στην πραγματική έκταση είναι πέντε έως οκτώ εκατοστά. Μερικοί συγκρίνουν αυτή την ουρά με ένα λουλούδι – εξ ου και η εναλλακτική ονομασία “γάτα χρυσάνθεμου”.
Δεδομένου ότι αυτός ο ενδογενής «πόλος εξισορρόπησης» δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κανονική μακριά ουρά, το ιαπωνικό Bobtail έχει ένα συνοπτικό, πηδώντας βάδισμα. Επίσης ασυνήθιστο για τις γάτες είναι η γοητεία τους με το νερό.
Διαβάστε επίσης :
Κατανοώντας τη γλώσσα του σώματος της γάτας
