Άλλωστε, υπάρχουν και άλλοι τρόποι επικοινωνίας. «Αν πονάει το μυοσκελετικό σύστημα ενός αλόγου, ενστικτωδώς θα κινείται λιγότερο ή θα ασκεί λιγότερη πίεση στο προσβεβλημένο άκρο», λέει η Regula Bettschart-Wolfensberger, επικεφαλής του τμήματος αναισθησιολογίας στη Σχολή Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Από την άλλη πλευρά, χειρονομίες όπως το τίναγμα της ουράς, το κύλισμα, το ξύσιμο ή η ξαφνική ανησυχία είναι πιο πιθανό να υποδηλώνουν κοιλιακό πόνο. Η ένταση, οι συσπάσεις, οι κράμπες ή το τίναγμα του κεφαλιού είναι επίσης μέρος αυτού.
Ωστόσο, ο πόνος γίνεται αντιληπτός διαφορετικά από ζώο σε ζώο και από άτομο σε άτομο. Ενώ ένα άλογο σκαρφαλώνει με την παραμικρή γρατσουνιά στο πόδι του, ο συνάδελφός του μπορεί να περπατά χωρίς εντυπωσιασμό στο λιβάδι με μια πληγή από σάρκα. Μόνο ένα πράγμα μένει στον ιδιοκτήτη του αλόγου: να παρατηρήσει προσεκτικά και να μάθει να αξιολογεί το άλογό του. Οι εκφράσεις του προσώπου του ζώου προσφέρουν βοήθεια. «Οι εκφράσεις του προσώπου όταν υπάρχει πόνος αλλάζουν με πολύ παρόμοιο τρόπο με αυτόν ενός ατόμου που πονάει», εξηγεί ο κτηνίατρος. Τα αυτιά ξαπλώνουν ελαφρώς προς τα πίσω, οι μύες του προσώπου είναι τεντωμένοι, τα βλέφαρα στενεύουν. Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα ανακαλύψετε μερικά σημάδια (δείτε το αναδιπλούμενο πλαίσιο).
DISCLAIMER: ας τονίσουμε για ακόμη μια φορά ότι η καθοδήγηση του κτηνιάτρου παραμένει αναντικατάστατη. Όσα γράφονται παρακάτω είναι ενδεικτικά.
Διαβάστε επίσης : Κουτί Πρώτων Βοηθειών για Άλογα
Έτσι μπορείς να καταλάβεις αν το άλογο πονάει
- Μέτωπο
Το πάνω μέρος του ματιού είναι τεντωμένο έτσι ώστε η δομή των οστών να είναι πιο ορατή εδώ. - Αυτιά
Αυτό το σημείο είναι σκληρά προς τα πίσω. - Μάτια
Το κενό των βλεφάρων στενεύει, δηλαδή τα μάτια είναι μερικώς ή και τελείως κλειστά. Το βλέμμα είναι τεταμένο. - Μύες μάσησης
Η κάτω γνάθος είναι τεντωμένη, οι μύες της είναι ευδιάκριτοι. - Στόμα
εμφανίζεται τετράγωνο, τα χείλη πιέζονται μεταξύ τους. - ρουθούνια
Τα ρουθούνια είναι διεσταλμένα και τεντωμένα. Βλέποντας από το πλάι, η μύτη φαίνεται κολακευμένη και τα χείλη πιο μακριά.
Είναι η ένταση που μετράει
Μόλις βρείτε επιτέλους αυτό που ψάχνετε, συνήθως έρχεται ο γιατρός. Ωστόσο, πριν ξεκινήσει τη θεραπεία, όχι μόνο πρέπει να βρει και να εξαλείψει τη ρίζα κάθε κακού, αλλά και να αξιολογήσει την ένταση του πόνου. Υπάρχουν διάφορες κλίμακες για αυτό, όπως η κλίμακα πόνου Bussières ή αυτή της Αμερικανικής Ένωσης Ιπποειδών Practitioners (AAEP). Η Betschart-Wolfensberger και η ομάδα της χρησιμοποιούν επίσης τέτοια όργανα: «Δουλεύουμε με διαφορετικές κλίμακες πόνου. Είναι σημαντικό να είναι ειδικά για τον πόνο», λέει ο ειδικός. Για παράδειγμα, εάν ένα άλογο έχει πόνο στο στομάχι, θα πρέπει να αξιολογηθεί εντελώς διαφορετικά από ό,τι αν είχε σκελετικό πόνο.
Είναι επίσης σημαντικό να επανεκτιμάτε την κατάσταση ξανά και ξανά: «Είναι σημαντικό να κάνετε θεραπεία και μετά να επαναξιολογήσετε τον χρόνο που χρειάζεται για να δράσει το παυσίπονο για να βεβαιωθείτε ότι έχετε χορηγήσει αρκετό από το σωστό παυσίπονο», λέει η Betschart. -Wolfensberger. Στην περίπτωση οξέων τραυματισμών, οι κτηνίατροι χρησιμοποιούν συνήθως τα λεγόμενα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ = «μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα»). Αυτοί οι «αναστολείς Cox» μπλοκάρουν το ένζυμο κυκλοοξυγενάση, το οποίο μειώνει τη φλεγμονή και την καθιστά λιγότερο επώδυνη.
Μετά από εγχειρήσεις ή σε περίπτωση πολύ σοβαρών τραυματισμών, μερικές φορές χρησιμοποιούνται οπιοειδή, τα οποία συχνά απαιτούν παραμονή στο νοσοκομείο. Αυτά δεν επηρεάζουν τη μετάδοση του ερεθίσματος του πόνου μέσω των νεύρων, αλλά μάλλον καταστέλλουν την αντίληψή του στον εγκέφαλο.
Εάν ο πόνος διαρκέσει περισσότερο και γίνει χρόνιος, τα ΜΣΑΦ μπορούν επίσης να χορηγηθούν για αρκετούς μήνες – με την προϋπόθεση ότι το άλογο δεν παρουσιάζει παρενέργειες όπως πεπτικά προβλήματα. Αυτό συνιστάται λιγότερο για τα οπιοειδή. Ο κίνδυνος ενός αναδυόμενου εθισμού είναι πολύ μεγάλος. Εάν πρόκειται για ανίατη ασθένεια όπως η αρθροπάθεια, η Bettschart-Wolfensberger συνιστά τη χορήγηση ισχυρών παυσίπονων σε οξείες προσβολές. Ενδιάμεσα, θα πρέπει να χορηγούνται μόνο όσα αναλγητικά είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της κινητικότητας του ασθενούς χωρίς να προκληθούν σοβαρές παρενέργειες όπως έλκος στομάχου.
Όσοι δεν θέλουν να βασίζονται αποκλειστικά στη συμβατική ιατρική μπορούν να υποστηρίξουν τη θεραπεία με σπιτικές θεραπείες ή εναλλακτικές θεραπείες. Για παράδειγμα, το κρύο μειώνει την κυκλοφορία του αίματος και έτσι βοηθά σε οξείες φλεγμονές ή τραυματισμούς. Η θερμότητα, από την άλλη, χαλαρώνει τους τεντωμένους μύες και διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος, ώστε οι ουσίες που πυροδοτούν τη φλεγμονή να αφαιρούνται πιο γρήγορα. Η φυσιοθεραπεία και ο βελονισμός μπορούν επίσης να υποστηρίξουν τη συμβατική ιατρική θεραπεία. Πιστός στο σύνθημα: Ό,τι είναι καλό για τους ανθρώπους είναι καλό και για τα άλογα.
Διαβάστε επίσης :Ιππασία με το άλογο