Χόβαβαρτ (Hovawart): φύλακες των αγροκτημάτων

Προφίλ/Πορτρέτο ράτσας Hovawart

• Μέγεθος: Αρσενικό: 63-70cm Γυναικείο: 58-65cm
• Βάρος: Αρσενικό: 25-40kg Θηλυκό: 25-40kg
• Προέλευση: Γερμανία
• σκύλος με αυτοπεποίθηση, φύλακας και προστατευτικό ένστικτο
• Καθυστερημένος προγραμματιστής, όχι πλήρως ώριμος μέχρι την ηλικία των 3 ετών
• DISCLAIMER: ας τονίσουμε για ακόμη μια φορά ότι η καθοδήγηση του κτηνιάτρου παραμένει αναντικατάστατη. Όσα γράφονται παρακάτω είναι ενδεικτικά.

  Αυτή η ανάρτηση περιέχει συνδέσμους συνεργατών.

Διαβάστε επίσης: Newfoundland: Μια αρκούδα ανάμεσα σε σκύλους

Κοτόν ντε Τουλεάρ (Coton de Tulear): σκύλος συντροφιάς

Εισαγωγή

Το εξαιρετικά περιεκτικό λεξικό της Μέσης Ανώτερης Γερμανικής του Gerhard Köbler εξισώνει τον παλιό όρο «hove» με το «Hof». Εδώ ζουν τα μεγάλα σκυλιά φάρμας – έχουν κονδυλώματα. Το «κονδυλώματα», η παλιά λέξη για φύλακας ή φύλακα, περιγράφει το καθήκον τους ως φύλακες των αγροκτημάτων. Ήδη από το 1869, μια οικογένεια σκύλων παρόμοια με τη σημερινή εμφάνιση του Hovawart μπορεί να δει κανείς σε μια απεικόνιση του ζωγράφου Benno Adam.

Πρέπει να ήταν μεγαλόσωμος τύπος, παρόμοιος με ποιμενικό, με χοντρό τρίχωμα που προστατεύει από όλες τις καιρικές συνθήκες. Επιπλέον, πρέπει να ήταν αρκετά λιτός, να είχε πολύ στενό δεσμό με τους ανθρώπους και να είχε ισχυρό φύλακα και προστατευτικό ένστικτο. Ένας συγγραφέας από εκείνη την εποχή λέει για έναν τραυματισμένο Χόβαουαρτ που λέγεται ότι έσωσε ένα μωρό από ένα φλεγόμενο οικογενειακό κάστρο.

Εκείνη την εποχή, η κλοπή ενός Hovawart τιμωρήθηκε πολύ αυστηρά, επιπλέον, ο κλέφτης έπρεπε να επιστρέψει το σκυλί στον ιδιοκτήτη του.

Επειδή η αξία τους ως φύλακα εκτιμήθηκε τόσο πολύ, μια νυχτερινή κλοπή τιμωρούνταν πιο αυστηρά από αυτή που διαπράττονταν στο φως της ημέρας. Με την παρακμή της γερμανικής αριστοκρατίας του Μεσαίωνα, το αρχικό Hovawart φαίνεται επίσης να έχει εξαφανιστεί από τη σκηνή, καθώς η φυλή ούτε εθεάθη ούτε αναφέρθηκε για αιώνες. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η εμφάνιση οικόσιτων και σκύλων φάρμας πήρε τη μορφή του σημερινού Χόβαβαρτ.

Ιστορία

Το Hovawart έχει καταχωριστεί ως ανεξάρτητη φυλή από το 1937 – πριν από αυτό, φαινόταν να έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, ορισμένοι κτηνοτρόφοι ανακατασκεύασαν τον μεσαιωνικό αυλικό σκύλο με νέες ράτσες παρόμοιων σκύλων.

Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα η φυλή επανεμφανίστηκε μέσα από το έργο του κυνόφιλου Kurt F. König. Από τότε, υπήρξε μεγάλη διαμάχη σχετικά με το εάν το Hovawart του 20ου αιώνα είναι ένα «επανεφευρεθέν» ή ένα διασωθέν είδος.

Ο Kurt F. König διέσχισε σκύλους φάρμας από τα βουνά Harz και την Hessian Odenwald με διάφορους ποιμενικούς και ορεινούς σκύλους, σκύλους της Νέας Γης και δασύτριχους ποιμενικούς σκύλους. Επιπλέον, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της «θεωρίας της επανεφεύρεσης», χρησιμοποιήθηκαν Leonbergers, ημι-άγριοι αφρικανικοί θάμνοι σκύλοι και Kuvasz.

Λέγεται ότι έτσι δημιουργήθηκε αυτή η σκληρή ράτσα εργασίας, που μοιάζει με το αρχικό Hovawart. Ωστόσο, δεδομένου ότι ούτε το Leonberger ούτε ο γερμανικός ποιμενικός είχαν εγκατασταθεί εκείνη την εποχή, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι, με τέτοιες ακραίες διασταυρώσεις, θα μπορούσε κανείς να καταφέρει να καθιερώσει τον παλιό τύπο και να κάνει δυνατή την καθαρή αναπαραγωγή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ωστόσο, οι υποστηρικτές μιας «θεωρίας διάσωσης» πιστεύουν ότι το αρχικό Hovawart επέζησε σε απομακρυσμένες φάρμες στα βουνά Harz και στο Μέλανα Δρυμό και ότι ο Kurt F. König και οι σύντροφοί του έψαξαν αυτές τις περιοχές και βρήκαν σκυλιά που είχαν επιθυμητή εμφάνιση.

Αυτά τα σκυλιά από τις φάρμες ήταν το πραγματικό υλικό αναπαραγωγής για το «νέο» Χόβαουαρτ. Δυστυχώς, ο Kurt F. König αρνήθηκε να παράσχει οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με αυτό το ζήτημα καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του. Σε κάθε περίπτωση, ο «νέος παλιός» τύπος είχε ήδη καθιερωθεί στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, το 1922 καταγράφηκε η πρώτη γέννα και το 1937 η φυλή αναγνωρίστηκε από τον Γερμανικό Κυνολογικό Όμιλο.

Εμφάνιση και χρήση

Ο χαρακτήρας χρηστικού σκύλου είναι στο προσκήνιο και η ράτσα είναι μια από τις γερμανικές ράτσες σκύλων με υγεία άνω του μέσου όρου και υψηλό προσδόκιμο ζωής. Η ράτσα νεαρών σκύλων εργασίας, με αριθμό 190 σύμφωνα με το πρότυπο FCI, είναι μεσαίου μεγέθους, ισχυρής κατασκευής και μεγάλη ποικιλία.

Το Hovawart μπορεί να εμφανιστεί σε τρεις παραλλαγές, ακόμη και μέσα σε μια γέννα: μαύρα σημάδια, ξανθό και μαύρο. Το Hovawart είναι άριστα κατάλληλο για όλους τους τομείς του αθλητισμού σκύλων, ειδικά για δοκιμές υπακοής και εκπαίδευση σκύλων προστασίας, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί πολύ καλά για σοβαρές εργασίες στην αστυνομία ή ως σκύλος διάσωσης και χιονοστιβάδας.

Περιποίηση

Παραμένει εύκολο να καλλωπιστεί σε σύγκριση με άλλες φυλές μακρυμάλλης σκύλων. Για να γίνει αυτό, πρέπει να βουρτσιστεί προσεκτικά, ειδικά στο λαιμό, τα πόδια και την ουρά, όπου είναι μακριά.

Υψος και βάρος

Με σταθερά πέντε εκατοστά μεγαλύτερο ύψος στο ακρώμιο από τις σκύλες, τα αρσενικά του Hovawart ύψους 63 έως 70 εκατοστών ζυγίζουν μεταξύ 30 και 40 κιλών.

Οι σκύλες ζυγίζουν 25 έως 35 κιλά. Οι διαφορές των φύλων στη σωματική διάπλαση και το σχήμα του κεφαλιού είναι αναγνωρίσιμες και ρητά επιθυμητές. Τα μυώδη σκυλιά είναι πολύ ζωηρά, μπορούν να τρέξουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και να πηδούν εξαιρετικά. Με μεγάλη επιμονή δέχονται τη δουλειά και το παιχνίδι που τους ζητείται.

Ταμπεραμέντο και φύση του Χόβαουαρτ

Ωστόσο, τα Hovawarts είναι αρκετά διαφορετικά σε ιδιοσυγκρασία. Κανονικά είναι ένας ιδιοσυγκρασιακός, πρόθυμος να μάθει συγκάτοικος που είναι επίσης πολύ κοινωνικός και παρακολουθεί και προστατεύει αξιόπιστα. Απαιτούν αρκετή άσκηση και δραστηριότητα για να διατηρηθούν ευτυχισμένα και υγιή, είναι ακατάλληλα για ευδιάθετους ανθρώπους, καθώς και να διατηρούνται σε ένα στενό διαμέρισμα πόλης.

Το Hovawart είναι περίεργο και παιχνιδιάρικο σε μεγάλη ηλικία και ως εκ τούτου χρειάζεται πολλή υπομονή όταν πρόκειται για προπόνηση. Όσο περισσότερο προκαλούνται, τόσο πιο χαρούμενοι και άρα πιο ήρεμοι συμπεριφέρονται στο κατάλυμα τους. Με τον καλό τρόπο του Hovawart, τα άτομα και τα ζώα που δεν ανήκουν στην οικογένεια αναφέρονται δυνατά και καθαρά. Ο σκύλος της οικογένειας δεν χρειάζεται περαιτέρω φωνές.