Γερμανικός ποιμενικός: εξαιρετικός σκύλος εργασίας

Ιστορία & Προέλευση

Η ιστορία του ποιμενικού σκύλου ξεκινά στα τέλη του 19ου αιώνα και έχει τις ρίζες του στη Θουριγγία και τη Βυρτεμβέργη. Οι πρόγονοί του είναι σκυλιά βοσκής με κοντό τρίχωμα όπως αυτά που βρίσκονταν σε όλη την Ευρώπη εκείνη την εποχή. Κατά τη διάρκεια ενός ελιγμού, ο αξιωματικός εκείνης της εποχής, Max von Stephanitz, παρατήρησε τα σκυλιά βοσκής στη δουλειά και εντυπωσιάστηκε και ενθουσιάστηκε με την αλληλεπίδραση μεταξύ ενός βοσκού και του σκύλου του. Στις 15 Ιανουαρίου 1989, πήρε μια απόφαση και αγόρασε έναν αρσενικό σκύλο, στον οποίο έδωσε το ηχηρό και πολλά υποσχόμενο όνομα Horand von Grafrath. Αυτός ο σκύλος, μαζί με τον αδελφό του “Luchs von Sparwasser” και τη σκύλα “Mari von Sparwasser”, θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος και η πηγή των σημερινών ποιμενικών σκύλων.

Διαβάστε επίσης : Αυστραλιανά κουτάβια ποιμενικού

Ο βοσκός έφτασε σε ιστορικό χαμηλό σημείο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι εθνικοσοσιαλιστές ανακάλυψαν τον ποιμενικό σκύλο για τον εαυτό τους και τον χρησιμοποίησαν για προπαγανδιστικούς σκοπούς για να επιδείξουν αρετές όπως η γενναιότητα, το θάρρος και η πίστη. Είτε ο Χίμλερ, είτε ο Χίντενμπουργκ, είτε ο ίδιος ο Χίτλερ – πολυάριθμες φωτογραφίες από εκείνη την εποχή δείχνουν τους διοικητές του στρατού με τους ποιμενικούς σκύλους τους. Η Blondie, ο ποιμενικός σκύλος του Αδόλφου Χίτλερ, κέρδισε τη φήμη ως αποτέλεσμα.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 30.000 ποιμενικοί σκύλοι χρησιμοποιήθηκαν για στρατιωτική θητεία και κυριολεκτικά θυσιάστηκαν. Αλλά ο σκύλος χρησιμοποιήθηκε επίσης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για τη φύλαξη και τον έλεγχο των κρατουμένων.

Όταν η Γερμανία χωρίστηκε σε Ανατολική και Δυτική μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δημιουργήθηκαν δύο σειρές αναπαραγωγής ως αποτέλεσμα. Μετά την επανένωση, ωστόσο, ο ποιμενικός σκύλος της ΛΔΓ ενσωματώθηκε εκ νέου στη δυτικογερμανική γραμμή αναπαραγωγής.

Σήμερα, ο γερμανικός ποιμενικός είναι ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος σκύλος υπηρεσίας παγκοσμίως και είναι επίσης πολύ δημοφιλής στις οικογένειες.

Αριθμοί, Δεδομένα, Γεγονότα

• Χώρα προέλευσης: Γερμανία
• Προσδόκιμο ζωής: 10 – 14 χρόνια
• Βάρος αρσενικών: 30-40 κιλά
• Βάρος σκύλας: 22 – 32 κιλά
• Αρσενικά: 60-65 cm
• Σκύλες: 55-60 cm

Χρονολογικά σημεία

• 1898 – Ο Max von Stephanitz θέτει τα θεμέλια της φυλής αγοράζοντας τρία σκυλιά βοσκής
• 1899 – Στις 22 Απριλίου, ιδρύθηκε η Ένωση Γερμανικών Ποιμενικών Σκύλων από τον φον Στέφανιτς
• 1899 – Στις 22 Σεπτεμβρίου, καθιερώθηκε το πρότυπο φυλής
• 1929 – Για τον φόβο της ανάμειξης, η αυστραλιανή κυβέρνηση απαγόρευσε την εισαγωγή του DSH για να προστατεύσει τη δική τους φυλή (αυστραλιανό ντίνγκο).
• 1933 – Το λευκό χρώμα του παλτού αφαιρείται από τα καρφιά και από τότε θεωρείται το λάθος χρώμα
• 1933-44 – Ο γερμανικός ποιμενικός σκύλος γίνεται ένα από τα σύμβολα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και πάνω από 30.000 ποιμενικοί στρατολογούνται στη στρατιωτική θητεία
• 1974 – Η αυστραλιανή κυβέρνηση καταργεί τον νόμο της απαγόρευσης του γερμανικού ποιμενικού
• 1979 – Στην πρώην ΛΔΓ επιτρέπεται η αναπαραγωγή μόνο με ζώα χωρίς HD
• 1998 – Ο αριθμός των κουταβιών δίνεται από το VDH ως 27.834 κουτάβια
• 2011 – Ο αριθμός των κουταβιών δίνεται από το VDH ως 13.339 κουτάβια

Χρήση

Ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι μια από τις πιο ευπροσάρμοστες μεγαλόσωμες ράτσες σκύλων στον κόσμο. Ως σκύλος υπηρεσίας, χρησιμοποιείται από την αστυνομία, τον στρατό και τις εταιρείες ασφαλείας. Έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τον Άγιο Βερνάρδο ως σκύλος χιονοστιβάδας και στη διάσωση στο βουνό και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως βοσκός, σκύλος προστασίας, σκύλος φύλακας, σκύλος συντροφιάς και φυσικά ως σκύλος οικογένειας.

Ταξινόμηση, πρότυπο φυλής & πρότυπο φυλής

• Ομάδα 1: βοσκοί και βοοειδή (χωρίς Swiss Mountain Dogs)
• Ενότητα 1: Γερμανικοί Ποιμενικοί
• Με τεστ εργασίας
• Πρότυπο FCI: Νο. 166

Ο χαρακτήρας και η ουσία του γερμανικού ποιμενικού

Το γεγονός ότι ο ποιμενικός σκύλος απολαμβάνει μεγάλη φήμη παγκοσμίως και είναι μια από τις πιο κοινές μεγαλόσωμες ράτσες σκύλων οφείλεται επίσης στον χαρακτήρα του. Στο πρότυπο της φυλής θα είναι ισορροπημένος, με ισχυρή θέληση, σίγουρος, άνετος και (όταν δεν βρίσκεται σε ένα καυτό σημείο) εντελώς καλοήθης. Επιπλέον, η φύση του ποιμενικού σκύλου πρέπει να είναι σταθερή και ασφαλής, τα ακανόνιστα και δειλά ζώα δεν είναι επιθυμητά. Για να αποκτήσετε μια παγκόσμια φήμη ως σκύλος υπηρεσίας, χρειάζεστε επίσης υπακοή, θάρρος, γενναιότητα, ευφυΐα, αξιοπιστία και υψηλό επίπεδο ανθεκτικότητας. Ο ποιμενικός σκύλος ενσαρκώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά όπως σχεδόν καμία άλλη ράτσα. Αλλά αυτή η τεράστια ικανότητα έχει ένα τίμημα. Αν θέλετε να διατηρήσετε τον ηρωικό χαρακτήρα του ζώου, πρέπει να δουλέψετε με το ζώο. Ένας μη αμφισβητούμενος Γερμανικός Ποιμενικός είναι σε θέση να παρέχει στον εαυτό του αγγαρείες και αυτές μπορεί να μην είναι σύμφωνες με τις προτιμήσεις των ιδιοκτητών.

Η ενασχόληση με την οικογένεια και τα παιδιά

Με την κατάλληλη κοινωνικοποίηση, ο Γερμανικός Ποιμενικός κάνει έναν ιδανικό οικογενειακό σκύλο. Η πίστη και το προστατευτικό του ένστικτο είναι άφθαρτα και αξιόπιστα. Θα στέκεται πάντα προστατευτικά μπροστά στην οικογένεια και θα την υπερασπίζεται λυσσαλέα αν χρειαστεί. Παρόλα αυτά: Το κατώφλι της ανοχής και του ερεθισμού του έχει όρια και έχει φυσικό ένστικτο θηράματος. Σίγουρα έχει συμβεί να τσιμπάει μερικές φορές ο βοσκός. Για να αποφευχθεί αυτό, τα παιδιά πρέπει επίσης να μάθουν και να εξασκηθούν πώς να χειρίζονται σωστά έναν (γερμανικό ποιμενικό) σκύλο. Γενικά δεν συνιστάται να αφήνετε τους Γερμανούς Ποιμενικούς μόνους με τα παιδιά, όπως όλα τα άλλα σκυλιά.

Στην αντιμετώπιση αγνώστων

Ο βοσκός δεν κάνει ιδιαίτερα καλή εντύπωση στους ξένους. Θεωρείται πολύ προσεκτικός παρατηρητής που παραμένει σε κοντινή απόσταση χωρίς να δημιουργεί απειλητικές χειρονομίες. Άγνωστοι που αποκτούν μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση στην περιοχή θα πιαστούν – η φυγή δεν είναι επιλογή για τον Γερμανικό Ποιμενικό.

Όταν έχουμε να κάνουμε με άλλα σκυλιά

Όπως συμβαίνει με πολλές άλλες ράτσες σκύλων, η πρώιμη κοινωνικοποίηση είναι το άλφα και το ωμέγα. Ωστόσο, δεν θα αποφύγει καμία σύγκρουση για να διεκδικήσει τη θέση του. Για να μην του δοθεί από νωρίς η σφραγίδα της δυσανεξίας, είναι σημαντικό να εξοικειωθεί ο σκύλος με το περιβάλλον του και να τον αφήσουμε να συμμετέχει σε όσο το δυνατόν περισσότερες (θετικές) εμπειρίες με άλλα σκυλιά.