Λυκόσκυλο Σάαρλος (Saarloos Wolfhound): πληροφορίες για την ράτσα

Ιστορία του λυκόσκυλου Saarloos

Ο Ολλανδός γενετιστής Leendert Saarlos είχε ήδη ασχοληθεί εντατικά με πολλά είδη ζώων, ιδιαίτερα τις διαφορετικές ράτσες σκύλων, κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Τελικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η υπερβολική αναπαραγωγή οικόσιτων σκύλων τα είχε κάνει πολύ μαλακά και ευαίσθητα σε κάθε είδους ασθένειες.

Ο λύκος, από την άλλη πλευρά, πίστευε, δεν ήταν ευαίσθητος στα βακτήρια που πρώτα αρρώστησαν τα οικόσιτα σκυλιά και μετά τα σκότωναν. Προκειμένου λοιπόν να αναπαραχθούν καθαρόαιμα σκυλιά στη φυσική τους υγεία και διάθεσή τους, το 1930, άρχισε μια προσπάθεια να διασταυρώσει μια λύκο με έναν γερμανικό ποιμενικό σε συνεργασία με έναν ζωολογικό κήπο.

Διαβάστε επίσης:Τσεχοσλοβακικό Λυκόσκυλο 

Λευκός Ελβετικός Ποιμενικός (Berger Blanc Suisse)

Ο στόχος αναπαραγωγής του Σάαρλος ήταν να δημιουργήσει έναν «σκύλο» που συνδυάζει τόσο τις έντονες αισθήσεις, την εξαιρετική ικανότητα αντίδρασης και την έμφυτη προσοχή του λύκου καθώς και την προθυμία να μάθει και να συνδεθεί με τους ανθρώπους, που χαρακτηρίζει τον γερμανικό ποιμενικό σκύλο. .

Ωστόσο, η θεωρία του για την έμφυτη αντίσταση των λύκων αποδείχθηκε γρήγορα λανθασμένη όταν ο λύκος από τον ζωολογικό κήπο υπέκυψε σε μια ιογενή ασθένεια. Ωστόσο, μια άλλη λύκος τέθηκε αμέσως στη διάθεσή του και έτσι μπόρεσε τελικά να ξεκινήσει την προσπάθεια αναπαραγωγής του.

Με την ενεργή υποστήριξη του γενετιστή καθηγητή Hagedorn, ακολούθησε τα επόμενα χρόνια μια πολύ αυστηρή επιλογή αναπαραγωγής για υγεία και ιδιοσυγκρασία στους απογόνους λύκων και σκύλων. Έτρεξε επίσης προγραμματισμένη εκτροφή στο Γερμανικό Ποιμενικό.

Ο Κάρλος δεν πτοήθηκε από μερικές αποτυχίες και στη συνέχεια πέτυχε τη μία ή την άλλη επιτυχία των ζώων που αποκαλούσε «ευρωπαϊκά λυκόσκυλα», για παράδειγμα ως σκύλοι-οδηγοί για τυφλούς. Ο Saarlouis ήταν τόσο πεπεισμένος για τη ράτσα που είχε δημιουργήσει που προσπάθησε να πείσει την αστυνομία και διάφορες οργανώσεις διάσωσης να τον υποστηρίξουν, αλλά δεν τα κατάφερε, λόγω των έμφυτων βασικών χαρακτηριστικών του άγριου λύκου, του ενστίκτου φυγής, της προσοχής και της επιφύλαξης. εκτρέφονται μακριά.

(FCI: ο μεγαλύτερος οργανισμός σκύλων στον κόσμο)

Φύση του Λυκόσκυλου Σάαρλος

Το Λυκόσκυλο Σάαρλος είναι ήρεμο από τη φύση του. Σπάνια γαβγίζει αλλά προειδοποιεί τον ιδιοκτήτη του σπιτιού με τον δικό του τρόπο. Επίσης δεν είναι καθόλου σκύλος φύλακας και είναι εξαιρετικά πεισματάρης. Επομένως είναι εξαιρετικά ακατάλληλο για τεστ υπακοής και προστασίας από σκύλους. Αλλά τότε μπορεί να είναι ένας ελκυστικός αλλά ποτέ άνετος σύντροφος. Ένας μόνος σκύλος δεν είναι επιρρεπής στο αδέσποτο, αλλά είναι πολύ χαρούμενος να φύγει μόνος του παρέα με άλλους.

Δεν πρέπει ποτέ να βάλετε το Λυκόσκυλο Σάαρλος σε ένα ρείθρο, είναι πολύ εύκολο γι ‘αυτόν να πανικοβληθεί σε ένα περιφραγμένο περίβλημα. Η απομόνωσή τους αυξάνει την ήδη έλλειψη κοινωνικοποίησης μεταξύ των ανθρώπων. Εάν ένας νέος σκύλος εισέλθει στην αγέλη που δεν καταλαβαίνει ή αμφισβητεί την υπάρχουσα σειρά πακέτου, μπορεί να προκύψουν προβλήματα.

Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες κρατούν τουλάχιστον δύο ζώα για να δημιουργήσουν το «πακέτο» που χρειάζονται. Μια άλλη διασταύρωση γερμανικού ποιμενικού και λύκου είναι το τσεχοσλοβακικό λυκόσκυλο, που στην πατρίδα του ονομάζεται «Ceskoslovensky Vlac». Εκτρέφεται εκεί ως υπηρεσιακός σκύλος για τον στρατό, έχει ιδανικά ύψος 70 εκατοστά και έχει κιτρινωπό, λυκό ή ασημί-γκρίζο τρίχωμα. Ο χαρακτήρας του είναι ιδιοσυγκρασιακός, επίμονος και πειθήνιος, χωρίς όμως να έχει πτωματική υπακοή.

Χαρακτηρίζεται επίσης από εξαιρετική ικανότητα αντίδρασης, εξαιρετική αίσθηση κατεύθυνσης και αιχμηρές αισθήσεις. Αν και είναι πολύ καχύποπτος με τους ξένους, δεν επιτίθεται ποτέ χωρίς λόγο. Σε αντίθεση με άλλα σκυλιά, τα περισσότερα δείγματα αυτής της ράτσας δεν γαβγίζουν, απλώς ουρλιάζουν. Είναι χαρακτηριστικό για το τσεχοσλοβακικό λυκόσκυλο ότι οι σκύλες θερμαίνονται μόνο μία φορά το χρόνο.