Σκύλος Αγίου Βερνάρδου (Saint Bernard): μεγάλος σκύλος εργασίας

Γεγονότα

• FCI Group 2, Section 2.2, Standard No. 61
• Προέλευση: Ελβετία
• Ύψος στο ακρώμιο: αρσενικά: 70-90 cm | Θηλυκό: 65-80cm
• ευαίσθητος γίγαντας, ο καλός σκύλος της οικογένειας
• καλός φύλακας
• σάλια
• ευαίσθητο στη θερμότητα
• απαιτεί πολύ χώρο, δεν υπάρχει σκύλος για διαμέρισμα
• Προσδόκιμο ζωής: 8 έτη +

Τροφές για το κατοικίδιο σου στην καλύτερη τιμή.

Aκολουθήστε μας στο facebook

Διαβάστε επίσης: Μπλαντχάουντ (Bloodhound): Πληροφορίες για τη φυλή

Saint Bernard Χαρακτήρας & Ιδιοσυγκρασία

Είναι επίσης φιλικοί προς τους ξένους. Η ισορροπία τους και το καλά ανεπτυγμένο προστατευτικό τους ένστικτο τα καθιστούν ιδανικά οικογενειακά σκυλιά. Ο Άγιος Βερνάρδος είναι εντελώς ακατάλληλος για να φυλάσσεται αποκλειστικά σε ρείθρο και, λόγω του μεγέθους του, φυσικά χρειάζεται τον κατάλληλο χώρο.

Έτσι, η στάση σε ένα μικρό διαμέρισμα στον 5ο όροφο μάλλον δεν θα ήταν η σωστή. Ακόμη και το ανέβασμα της σκάλας θα δημιουργήσει προβλήματα. Μπορεί να μπορείτε ακόμα να μεταφέρετε το κουτάβι, αλλά θα είναι δύσκολο με έναν ενήλικα St. Bernard που ζυγίζει 80 κιλά. Εάν ζείτε σε νοικιασμένο σπίτι, θα πρέπει να λάβετε την άδεια του ιδιοκτήτη για να αποκτήσετε σκύλο πριν αγοράσετε το κουτάβι.

Εκπαίδευση

Η φυλή θεωρείται εύκολη στην εκπαίδευση. Ο Άγιος Βερνάρδος χρειάζεται σίγουρα μια οικογενειακή σύνδεση. Το να πάτε σε σχολή σκύλων είναι πάντα μια καλή ιδέα! Καλά κοινωνικοποιημένοι και μεγαλωμένοι με συνέπεια, οι πιθανότητες να ζήσετε μαζί με έναν μεγάλο τετράποδο φίλο χωρίς προβλήματα είναι πολύ καλές. Οι φίλοι του κινηματογράφου γνωρίζουν τον Άγιο Βερνάρδο από ταινίες όπως το “A Dog Named Beethoven”. “Barry St. Bernard” ή “A St. Bernard named Möpschen”.

Ο πιο διάσημος Άγιος Βερνάρδος είναι αναμφίβολα ο Μπάρι, του οποίου η ιστορία γυρίστηκε και προβλήθηκε στη Γερμανία το 1950 με τον τίτλο «Barry – Der Held von St. Bernhard». Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Άγιος Βερνάρδος είναι ένας από τους προγόνους των σκύλων του βουνού. η καταγωγή του είναι στην Ελβετία.

Κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της Ευρώπης, οι Ρωμαίοι έχτισαν έναν ναό αφιερωμένο στον Δία ενώ διέσχιζαν τις ελβετικές Άλπεις στο πέρασμα του Μεγάλου Αγίου Βερνάρδου κοντά στα ιταλικά σύνορα. Πάνω στα παλιά ερείπια, έναν από τους υψηλότερους και παλαιότερους ανθρώπινους οικισμούς στην Ευρώπη, ο μοναχός Bernhard von Menthon, που αργότερα αγιοποιήθηκε ως Άγιος Bernhard, ίδρυσε έναν ξενώνα τον 10ο αιώνα για να βοηθήσει τους προσκυνητές στο δρόμο τους προς τη Ρώμη.

Στα τέλη του 17ου αιώνα, οι μοναχοί του ξενώνα στον μεγάλο Άγιο Βερνάρδο πήραν σκύλους. Προσπάθησαν να αναπαραχθούν χωρίς μεγάλη επιτυχία, αλλά έπρεπε να συνεχίσουν να φέρνουν νέα σκυλιά από την περιοχή, έτσι ώστε να μην υπάρχει πραγματική φυλή για πολύ καιρό. Αφού έγιναν οι πρώτες προσπάθειες με μεγαλόσωμους σκύλους που μοιάζουν με μαστίφ, στις αρχές του 19ου αιώνα δημιουργήθηκε ένα ξεχωριστό πρόγραμμα αναπαραγωγής στο δικό τους ρείθρο.

Πριν από το όνομα «Αγ. Bernard» εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1865, αυτοί οι σκύλοι αναφέρονταν ως «άγιοι σκύλοι», σκυλιά μοναστηριού ή αλπικοί μαστίφ. Τα σκυλιά δεν γέρασαν πολύ στο σκληρό κλίμα. Δεδομένου ότι διασταυρώνονταν συνεχώς νέα σκυλιά, τα ζώα που βρέθηκαν τότε στον Άγιο Μπέρναρντ δεν έμοιαζαν πολύ με τον σημερινό Άγιο Βερνάρδο.

Οι μοναχοί δημιούργησαν έναν συνεπή τύπο μόνο τον 19ο αιώνα. Το 1887 αναγνωρίστηκε το ελβετικό πρότυπο.

Ιστορία

Η ράτσα κέρδισε τη φήμη μέσω της χρήσης της ως σκύλος χιονοστιβάδας. Εκείνη την εποχή υπήρχαν σκυλιά που έσωσαν τις ζωές πολλών ανθρώπων που είχαν θαφτεί από χιονοστιβάδα, ο πιο γνωστός σκύλος ανίχνευσης χιονοστιβάδων ονομαζόταν Μπάρι και λέγεται ότι έσωσε τη ζωή 40 ανθρώπων.

Πολλές αναφορές αφορούν συγκλονιστικές διασώσεις, σύμφωνα με τις οποίες το διάσημο σύμβολο του Αγίου Βερνάρδου, το βαρέλι με το κονιάκ δεμένο στο λαιμό, δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα, αλλά είναι εφεύρεση του Erwin Landseer, ο οποίος το χρησιμοποίησε στην ταινία του “Alpine Mastiffs reanimating a distressed traveler”. . έδειξε.

Συνολικά 2.500 άνθρωποι λέγεται ότι διασώθηκαν από τον Άγιο Βερνάρδο, με έναν σκύλο να ξαπλώνει στο πλευρό του θύματος για να το ζεστάνει, έναν άλλο να του γλείφει το πρόσωπό του για να τον αναζωογονήσει και έναν τέταρτο να τρέχει πίσω στο μοναστήρι για περισσότερη βοήθεια. Άπειρα νεαρά σκυλιά συνόδευαν τους ηλικιωμένους στις επιθεωρήσεις τους για να μάθουν από αυτούς.

Λόγω της επιλογής αναπαραγωγής, ωστόσο, ο St. Bernard δεν είναι πλέον κατάλληλος για αυτή τη δραστηριότητα. Το έργο του ως σκύλου διάσωσης χιονοστιβάδων εκτελείται τώρα από τον γερμανικό ή βελγικό ποιμενικό σκύλο. Αν και τα σκυλιά ήταν αρχικά ως επί το πλείστον κοντότριχα και μέτριου μεγέθους, ως αποτέλεσμα της διασταύρωσης μεγαλόσωμων φυλών, εμφανίστηκε αυξημένη ανάπτυξη και μακρυμάλλη τριχώματα.

Ωστόσο, αυτές οι διασταυρώσεις είχαν καταστεί απαραίτητες μετά το 1830, καθώς το αρχικό απόθεμα είχε εξαντληθεί τόσο σοβαρά από αιμομιξία, ασθένειες και κακούς χειμώνες που οι μοναχοί ήθελαν να ανακτήσουν τις επιδόσεις τις επόμενες δεκαετίες περνώντας, για παράδειγμα, στα Newfoundlands. Έτσι εκτράφηκε ο Άγιος Μπέρνχαρντ που γνωρίζουμε σήμερα.

Τα St. Bernards εκτράφηκαν ειδικά από τον Heinrich Schumacher στη Βέρνη από το 1850 περίπου, και η φυλή εισήχθη στην Αγγλία γύρω στο 1870 από τον κληρικό JC Macdona που έγινε γνωστός. Λόγω της φήμης τους, έφτασαν γρήγορα στην Αμερική και ήδη από το 1877 ζητούνταν πάνω από 1.000 δολάρια για ένα μόνο ζώο.

Στο «Βιβλίο των Παγκόσμιων Ρεκόρ Γκίνες» υπάρχουν 3 εγγραφές από αυτά τα σκυλιά, τα οποία είναι ρεκόρ από πολλές απόψεις: ο «Benedictine» ήταν ο βαρύτερος σκύλος στον κόσμο με 138 κιλά, το «Ayotte’s Brandy Bear» τράβηξε 2,9 τόνους χάλυβα. σε ένα καρότσι πάνω από 5 μέτρα σε μόλις 90 δευτερόλεπτα και η «Careless Ann» είχε τη μεγαλύτερη γέννα σκύλων με 23 κουτάβια.

Η ελβετική λέσχη St. Bernhards ιδρύθηκε το 1884 και η γερμανική αντίστοιχη λέσχη ιδρύθηκε στο Μόναχο το 1891. Λόγω του μεγέθους και της φύσης τους, είναι απαραίτητο να εκπαιδεύονται τα σκυλιά ώστε να είναι πειθαρχημένα από την αρχή. Επιπλέον, οι απογόνοι πρέπει να αποκτηθούν μόνο από ισχυρούς γονείς με φιλική φύση.