Εμφανίσεις, προσωπικότητες και συμπεριφορές αρσενικών εναντίον θηλυκών γατών

Τι είναι λοιπόν αλήθεια και τι μυθοπλασία; Σε αυτόν τον οδηγό, θα καλύψουμε τις διαφορές στην εμφάνιση και την προσωπικότητα μεταξύ αρσενικών και θηλυκών γατών.

Τροφές για το κατοικίδιο σου στην καλύτερη τιμή.

Aκολουθήστε μας στο facebook

Διαβάστε επίσης: 155 καταπληκτικά ονόματα για γάτες με πράσινα μάτια

Αρσενικές γάτες εναντίον θηλυκών γατών: Βιολογικές διαφορές

Οι σωματικές διαφορές μεταξύ των δύο είναι παρούσες κατά τη γέννηση, όπως τα γεννητικά όργανα. Μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς το βιολογικό φύλο ενός γατάκι όταν γεννιέται για πρώτη φορά, αλλά υπάρχουν μερικά ενδεικτικά σημάδια που πρέπει να αναζητήσετε.

Alison Gerken, DVM, κτηνίατρος με το Σαν Φρανσίσκο SPCA Behavior Service εξηγεί, «Οι αρσενικές γάτες έχουν μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ του πρωκτού και των γεννητικών οργάνων (περίπου 1 ίντσα) σε σύγκριση με τις θηλυκές, που έχουν περίπου μισή ίντσα».

Το αιδοίο μοιάζει με μια κάθετη γραμμή ακριβώς κάτω από τον πρωκτό, σαν ένα ανάποδο θαυμαστικό (¡). Στα αρσενικά γατάκια, υπάρχει περισσότερος χώρος μεταξύ του πρωκτού και των γεννητικών οργάνων. Αυτός ο επιπλέον χώρος είναι για να αναπτυχθούν περαιτέρω οι όρχεις. Το πέος μοιάζει με έναν άλλο μικρό κύκλο κάτω από τον πρωκτό, έτσι τα ανδρικά γεννητικά όργανα μοιάζουν λίγο με κόλον (:).

Αυτές οι διαφορές παραμένουν μέχρι την ενηλικίωση, αλλά οι όρχεις μιας ενήλικης αρσενικής γάτας είναι πλέον πολύ μεγαλύτεροι. Ωστόσο, εάν μια αρσενική γάτα είναι στειρωμένη, μπορεί να είναι δύσκολο να πούμε αν είναι αρσενικό ή θηλυκό. Το κλειδί είναι να κοιτάξετε το σχήμα και τη θέση του ανοίγματος κάτω από τον πρωκτό.^[1]

Μερικές άλλες φυσικές διαφορές μεταξύ γατών κοριτσιών και αγοριών περιλαμβάνουν:

• Μέγεθος: Σε σύγκριση με τις θηλυκές γάτες, τα αρσενικά είναι γενικά μεγαλύτερα σε μέγεθος, ειδικά εάν ωριμάσουν πριν από τη στείρωση. Αυτή η διαφορά μεγέθους είναι πιο έντονη σε ορισμένες ράτσες, όπως η Maine Coon, η Norwegian Forest Cat και η Ragdoll.
• Παλτό: Οι άθικτες αρσενικές γάτες μπορεί να αναπτύξουν ένα μακρύτερο, πιο πλούσιο τρίχωμα από τις θηλυκές γάτες. Αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό σε ορισμένες ράτσες στις οποίες τα αρσενικά έχουν παχύ ροφό (χαίτη) γύρω από το λαιμό.
• Χρώμα: Ορισμένα χρωματικά μοτίβα συνδέονται με το φύλο, επομένως οι θηλυκές γάτες έρχονται σε ορισμένα χρώματα που σπάνια κάνουν οι αρσενικές γάτες. Τα μοτίβα τσίτι και χελωνών εμφανίζονται μόνο σε θηλυκές γάτες. Το Calico είναι ένα μπαλωμένο τρίχρωμο μοτίβο σε πορτοκαλί, μαύρο και λευκό (ή τις αραιές εκδόσεις αυτών των χρωμάτων: κρεμ, γκρι και λευκό). Το ταρταρούγα είναι ένα διάστικτο μοτίβο στροβιλισμένου χρώματος σε πορτοκαλί και μαύρο ή το αραιό κρεμ και γκρι). Επίσης λόγω των χρωμοσωμικών μοτίβων, το 80% των πορτοκαλί γατών είναι αρσενικές.
• Πρόσωπο και κεφάλι: Οι αρσενικές γάτες που δεν έχουν στειρωθεί έχουν συχνά μεγαλύτερα κεφάλια και παχύτερο κρανίο από τις θηλυκές γάτες. Αναπτύσσουν επίσης παχύτερα μαξιλαράκια για μουστάκια και έχουν πολύ μεγάλα, έντονα μάγουλα που ονομάζονται tomcat jowls.
• Διάρκεια ζωής: Οι θηλυκές γάτες έχουν γενικά μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τις αρσενικές γάτες. Όπου τα θηλυκά ζουν κατά μέσο όρο 15 χρόνια, οι μη στειρωμένες αρσενικές γάτες έχουν μέση διάρκεια ζωής 13 χρόνια.^[2] Ωστόσο, στειρωμένες αρσενικές γάτες ζουν 62% περισσότερο από τα άθικτα αρσενικά.^[3]

Ορισμένες φυσικές διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών γατών είναι πιο αισθητές όταν οι γάτες είναι άθικτες (όχι στειρωμένες ή στειρωμένες). Αυτό συμβαίνει επειδή η στείρωση ή η στείρωση διαταράσσουν ή αλλάζουν ορισμένες πτυχές της βιολογικής ανάπτυξης, ειδικά στην περίπτωση της πρώιμης στείρωσης.

«Οι αρσενικές γάτες που στειρώνονται πριν φτάσουν σε σεξουαλική ωριμότητα – περίπου 5 έως 7 μηνών – δεν αναπτύσσουν σωματικές αλλαγές που σχετίζονται με τις ορμόνες», είπε ο Δρ Γκέρκεν. «Αυτές οι γάτες έχουν μικρότερα κεφάλια και λιγότερο μυώδες σώμα. Δεν αναπτύσσουν ακίδες του πέους και έχουν λιγότερο δραστήριους αδένες της μυρωδιάς της ουράς – με άλλα λόγια, δεν είναι τόσο δύσοσμοι!».

Αρσενικές γάτες εναντίον θηλυκών γατών: Ιδιοσυγκρασία, προσωπικότητα και συμπεριφορά

Ο Δρ Γκέρκεν επισημαίνει ότι η συμπεριφορά και η προσωπικότητα επηρεάζονται από πολλά πράγματα, όπως η γενετική, το περιβάλλον, οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής, η διατροφή και οι ασθένειες. Οι αρσενικές και οι θηλυκές γάτες έχουν κάποιες γενικές διαφορές συμπεριφοράς, αλλά αυτές μπορεί να είναι εμφανείς μόνο σε γάτες που δεν είναι στειρωμένες ή στειρωμένες.

Μερικές από τις κύριες διαφορές μεταξύ θηλυκών και αρσενικών γατών περιλαμβάνουν:

1. Τάση για περιπλάνηση

Οι άθικτες αρσενικές γάτες είναι πιο πιθανό να περιπλανηθούν περισσότερο σε εξωτερικούς χώρους επειδή οι ορμόνες τους τις ωθούν να βρουν σύντροφο. Μερικές άθικτες αρσενικές γάτες περιπλανώνται σε μακρινές αποστάσεις και εξαφανίζονται για μέρες πριν επιστρέψουν στο σπίτι. Στειρωμένες ή όχι, οι θηλυκές γάτες είναι πολύ λιγότερο πιθανό να περιπλανηθούν τόσο μακριά, αν και μπορεί να προσπαθήσουν να βρουν σύντροφο όταν είναι σε ζέστη (οίστρο). Η στείρωση μιας αρσενικής γάτας μπορεί να μειώσει σημαντικά τη συμπεριφορά περιαγωγής.

2. Κοινωνική Συμπεριφορά

Οι φιλικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των γατών είναι γνωστές ως συγγενική συμπεριφορά και προορίζονται να αναπτύξουν ή να διατηρήσουν δεσμούς. Παραδείγματα περιλαμβάνουν γάτες που περιποιούνται η μία την άλλη, τρίβονται η μία πάνω στην άλλη ή αγγίζουν τις μύτες.

«Προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι ενώ τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες συμμετέχουν συγγενική συμπεριφορά με άλλες γάτες, οι θηλυκές γάτες εξωτερικού χώρου παρουσίαζαν πιο συχνά συγγενική συμπεριφορά από τα αρσενικά», είπε ο Δρ Γκέρκεν. «Ωστόσο, η έρευνα δεν βρήκε το φύλο της γάτας να είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει τη συχνότητα της συγγενικής συμπεριφοράς που επιδεικνύεται μεταξύ των γατών εσωτερικού χώρου». Σε αποικίες άγριων γατών, ομάδες θηλυκών συχνά ζουν μαζί, γεγονός που μπορεί να έχει επηρεάσει τη συχνότητα αυτών των συμπεριφορών σε αυτές τις ομάδες.^[4]

3. Επιθετικότητα αιλουροειδών

Η επιθετικότητα παρατηρείται τόσο σε αρσενικές όσο και σε θηλυκές γάτες για πολλούς λόγους. Ωστόσο, ο Δρ Γκέρκεν επισημαίνει ότι οι μη στειρωμένες αρσενικές γάτες μπορεί να είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν επιθετικότητα προς άλλα αρσενικά καθώς ανταγωνίζονται για έδαφος ή ευκαιρίες ζευγαρώματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η στείρωση ή η στείρωση της γάτας μπορεί να μειώσει την επιθετικότητα.

4. Συμπεριφορές Κύκλου Θερμότητας

Οι θηλυκές γάτες που δεν στειρώνονται συχνά εμφανίζουν πολύ συγκεκριμένες αλλαγές συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια ενός κύκλου θερμότητας. Οι θηλυκές γάτες στη ζέστη είναι πιθανό να αγκαλιάζουν και να είναι πιο στοργικές, να γουργουρίζουν και να φωνάζουν υπερβολικά, να φαίνονται ανήσυχες, να κυλιούνται στο πάτωμα και να περιποιούνται υπερβολικά. Η στείρωση θηλυκών γατών εξαλείφει τις συμπεριφορές που σχετίζονται με τη ζέστη.

5. Ψεκασμός ούρων και σήμανση

Μπορεί να εκπλαγείτε όταν μάθετε ότι οι άθικτες γάτες και των δύο φύλων μπορούν να ψεκάζουν τα ούρα συνήθως. Αυτή η φυσιολογική συμπεριφορά της γάτας είναι μια μορφή επικοινωνίας, σήμανσης περιοχής και προσέλκυσης συντρόφων. Ο ψεκασμός ούρων μπορεί να μειωθεί ή να εξαλειφθεί με στείρωση ή στείρωση της γάτας.

Ωστόσο, ακόμη και μερικά στειρώθηκαν και στειρώθηκαν οι γάτες συμμετέχουν στη σήμανση των ούρων. Έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το 10% των στειρωμένων αρσενικών γατών και το 5% των στειρωμένων θηλυκών γατών συνεχίζουν να ψεκάζουν μέχρι την ενηλικίωση, ανεξάρτητα από την ηλικία που στειρώθηκαν ή στειρώθηκαν.^[5]

“Αυτό είναι πιθανό επειδή υπάρχουν άλλα κίνητρα, εκτός από την εδαφική και σεξουαλική χροιά, για τον ψεκασμό ούρων”, είπε ο Δρ Γκέρκεν. Οι γάτες μπορεί να ψεκάζουν ως απόκριση στο άγχος, τη μετακόμιση σε νέο σπίτι, τις αλλαγές στη ρουτίνα τους, την ανεπαρκή διάταξη του κουτιού απορριμμάτων ή λόγω μιας σωματικής ασθένειας.

6. Χαρακτηριστικά προσωπικότητας που συνδέονται με το χρώμα

Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι γάτες ταρταρούγας παρουσιάζουν πικάντικη και αυθάδη συμπεριφορά, κάτι που έχει ακόμη και το δικό του όνομα: tortitude. Πολλοί λάτρεις της γάτας πιστεύουν ότι οι γάτες calico είναι εξίσου ζωηρές και ότι οι πορτοκαλί γάτες είναι οι πιο φιλικές. Είναι όμως αυτές οι αντιλήψεις αληθινές ή απλώς ένας μύθος;

Η έρευνα σε αυτόν τον τομέα είναι περιορισμένη. Ενας μελέτη ιδιοκτήτη κατοικίδιων ζώων διαπίστωσε ότι οι αρσενικές γάτες ήταν πιο πιθανό να παρουσιάζουν συμπεριφορές όπως σφύριγμα, κυνηγητό, δάγκωμα, τσούξιμο ή ξύσιμο όταν αλληλεπιδρούν με ανθρώπους.^[6]

Ωστόσο, ο Δρ Γκέρκεν συνιστά να ληφθούν αυτά τα ευρήματα με λίγο αλάτι, καθώς βασίστηκαν στις υποκειμενικές απόψεις των ιδιοκτητών των γατών. «Οι προκαταλήψεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που συνδέονται με το χρώμα μπορεί να έχουν κάνει τους ιδιοκτήτες να παρατηρήσουν και να αναφέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά στις γάτες τους», είπε ο Δρ Γκέρκεν. «Κάθε γάτα είναι ένα άτομο με τη δική της μοναδική προσωπικότητα, ανεξάρτητα από το χρώμα του τριχώματος».